Jedno nieudane in vitro nie przekreśla szans na ciążę w kolejnym podejściu
Jestem po nieudanym in vitro
Nieudane in vitro to poważny cios dla pary, która pokładała wielkie nadzieje w tej złożonej i relatywnie kosztownej procedurze. Mimo iż metoda zapłodnienia in vitro charakteryzuje się wysoką skutecznością, na każdym etapie leczenia mogą pojawić się nieprzewidziane trudności i przeszkody. W większości przypadków można im zaradzić.
Co zrobić po nieudanym in vitro?
Jeśli zastanawiacie się, czy warto próbować po raz drugi, skonsultujcie się ze specjalistą – najlepiej takim, który ma doświadczenie w pracy z pacjentami po nieudanym IVF. W klinikach InviMed pomagamy parom w Waszej sytuacji od lat – z dużym powodzeniem.
Ze względu na fakt, iż przyczyny nieudanego IVF mogą być zarówno medyczne, jak i embriologiczne, wszystkie procedury zakończone niepowodzeniem analizuje lekarz prowadzący i zespół embriologów. Dzięki ustaleniu przyczyny nieudanego in vitro możemy prawidłowo dobrać metodę leczenia i tym samym zwiększyć Wasze szanse na dziecko.
Trafia do nas wiele par z całej Polski i z zagranicy. W przypadku pacjentów, którzy mają za sobą nieudane in vitro przyczyny niepowodzenia stanowią klucz do rozwiązania problemu, dlatego w klinikach InviMed kładziemy duży nacisk na diagnostykę. Wiemy, na czym należy się skoncentrować i czego szukać, a także – jak skutecznie pomóc naszym pacjentom w realizacji marzeń o dziecku.
Do najczęstszych przyczyn niepowodzeń zalicza się:
- Powtarzające się niepowodzenia implantacji
- Poronienia nawracające
- Zła odpowiedź na stymulację hormonalną
- Nieprawidłowości na etapie zapłodnienia i hodowli zarodka
Niepowodzenia na poziomie implantacji zarodka mogą mieć związek z wiekiem kobiety i niższą jakością posiadanych przez nią oocytów (pęcherzyki jajnikowe też się starzeją), obniżoną rezerwą jajnikową lub złą jakością oocytów, nie wynikającą z zaawansowanego wieku pacjentki.
Nieprawidłowości na etapie zagnieżdżania się zarodka mogą być spowodowane również przez wady strukturalne plemników lub występowanie defektów chromosomalnych lub genowych u jednego lub obojga z rodziców, które dziedziczy zarodek. Są to tak zwane przyczyny wewnątrzzarodkowe powtarzających się niepowodzeń implantacji.
Wśród przyczyn zewnątrzarodkowych nieudanych implantacji wymienia się nieprawidłowości w obrębie narządu macicy: nieprawidłowe i niereceptywne endometrium, drobne zmiany w błonie śluzowej, takie jak zrosty lub polipy (duże zmiany są rozpoznawane i usuwane przed transferem zarodka), oraz czynniki immunologiczne zaburzające funkcjonowanie endometrium.
Zalecane badania diagnostyczne:
- AMH,
- InhibinaB,
- Kariotypy u obojga partnerów,
- badanie nasienia metodą MSOME,
- badanie nasienia metodą SCD HBA,
- Histeroskopia z biopsją endometrium,
- USG+SIS (USG z kontrastem podanym do jamy macicy),
- USG 3D,
- badania immunologiczne,
- ocena receptywności endometrium (test ERA).
W 70% przypadków poronienia nawracające są wynikiem defektów genetycznych zarodka (tzw. przyczyny wewnątrzzarodkowe). U pozostałych 30% par niepowodzenie in vitro wynika z obecności zaburzeń endokrynologicznych lub immunologicznych, oraz nieprawidłowości w budowie macicy (niedorozwój macicy, obecność polipów lub mięśniaków, wady macicy – zwłaszcza obecność przegrody, adenomioza mięśnia macicy). Są to przyczyny zewnątrzarodkowe niepowodzeń in vitro.
Zalecane badania diagnostyczne:
- kariotypy u partnerów,
- badanie w kierunku nosicielstwa mutacji genów dla czynnika V, II, MTHFR, PAI,
- poziomy homocysteiny, wit. D3, kwasu foliowego,
- histeroskopia,
- USG 3D+SIS,
- badania immunologiczne.
Słaba odpowiedź na stymulację może mieć związek z wiekiem kobiety, niską rezerwą jajnikową, przedwczesnym wygasaniem czynności jajników, schorzeniami uszkadzającymi jajniki (stany zapalne, endometrioza, guzy jajników itp.), oraz z obecnością zaburzeń genetycznych, które powodują brak lub obniżenie reakcji na leki hormonalne, nie wpływając przy tym na wygląd jajników. Jeśli problemem jest nadmierna odpowiedź na stymulację, najczęściej wynika ona z obecności zespołu policystycznych jajników. W tej sytuacji konieczne może okazać się przerwanie podawania leków hormonalnych ze względu na ryzyko wystąpienia zespołu hyperstymulacji jajników (tzw. zespół OHSS).
Zalecane badania diagnostyczne:
- dokładna ocena rezerwy jajnikowej (AFC, FSH, AMH, Inhibina B),
- kariotypy,
- badanie w kierunku zespołu łamliwego chromosomu X.
W obu przypadkach obniżenie parametrów gamet jest związane z wiekiem, nosicielstwem defektów chromosomalnych, niekorzystnym wpływem czynników środowiskowych i niezdrowym trybem życia. U kobiet istotną rolę w obniżeniu jakości komórek jajowych odgrywają także schorzenia (poważne, wyniszczające choroby ogólnoustrojowe, długotrwałe stany zapalne w obrębie miednicy mniejszej, przewlekła endometrioza) oraz przebyte leczenie (zwłaszcza antynowotworowe – chemioterapia i radioterapia). Problemy z zapłodnieniem pozaustrojowym mogą wynikać z obecności defektów biochemicznych komórki jajowej, zaburzeń genetycznych u pacjentki lub jej partnera lub z braku prawidłowej aktywacji komórki jajowej w trakcie procesu zapłodnienia.
Zalecane badania diagnostyczne:
- kariotypy,
- Badanie nasienia metodą MSOME, SCD i HBA.
Jeśli in vitro nie doprowadziło do uzyskania ciąży, dalsze postępowanie zależy od przyczyny niepowodzenia:
Nieudane in vitro - kiedy następne?
Ze względów bezpieczeństwa zaleca się, aby odstęp między kolejnymi stymulacjami hormonalnymi i punkcjami jajnika był nie mniejszy niż pełne dwa cykle.
