Zalecana parom, u których stwierdzono niepłodność z wystąpieniem czynnika męskiego
ICSI (Intracytoplasmic Sperm Injection) - docytoplazmatyczna iniekcja plemnika
Zapłodnienie in vitro metodą ICSI to technika, która polega na wprowadzeniu wyselekcjonowanego wcześniej plemnika bezpośrednio do komórki jajowej pacjentki.
Na czym polega ICSI?
ICSI, czyli docytoplazmatyczna iniekcja (wstrzyknięcie) plemnika jest zalecana najczęściej parom, zakwalifikowanym do procedury zapłodnienia pozaustrojowego, u których stwierdzono niepłodność z wystąpieniem czynnika męskiego.
Skutecznie stosowana również w przypadku wystąpienia czynnika żeńskiego np. w endometriozie, przedwczesnym wygasaniu funkcji jajników oraz w niepłodności o podłożu immunologicznym, gdzie prawdopodobieństwo zapłodnienia komórek i sukcesu z wykorzystaniem klasycznej metody zapłodnienia IVF jest obniżone. Metoda jest używana w przypadkach niepłodności niewiadomego pochodzenia (idiopatyczna). W tym wypadku, zwykle stosuje się mieszaną procedurę, która polega na poddaniu próbie zapłodnienia części komórek jajowych metodą klasyczną, a pozostałych metodą ICSI.
Wskazania do in vitro z wykorzystaniem ICSI:
- czynnik męski niepłodności - niski odsetek ruchliwych plemników lub ich niska koncentracja mogą przyczyniać się do trudności z dotarciem i zapłodnieniem komórki jajowej w warunkach naturalnych,
- czynnik męski niepłodności – plemniki pobrane bezpośrednio z jąder, po diagnozie azoospermii, czyli braku plemników w ejakulacie,
- niepłodność o podłożu immunologicznym,
- endometrioza,
- niska rezerwa jajnikowa, przedwczesne wygasanie funkcji jajników,
- niepłodność idiopatyczna,
- niepowodzenie poprzedzającego cyklu IVF z użyciem klasycznej metody zapłodnienia.
Skuteczność zapłodnienia in vitro ICSI jest zbliżona do "klasycznego" in vitro i zależy między innymi od wieku pacjentki i jakości posiadanych przez nią komórek jajowych.
