Przyczyny niepłodności - problem z donoszeniem ciąży

Jakie badania wykonać po poronieniu?

Kilkukrotna utrata ciąży to wskazanie do wykonania badań diagnostycznych w kierunku najczęstszych przyczyn poronień. U kobiety przeprowadza się diagnostykę immunologiczną (badania na obecność przeciwciał antykardiolipinowych, charakterystycznych dla zespołu nadkrzepliwości krwi; przeciwjądrowych, pojawiających się w przebiegu schorzeń autoimmunologicznych takich jak toczeń, sarkoidoza, sklerodermia; pomiar stężenia homocysteiny – jej nadmiar zaburza proces implantacji zarodka w macicy), diagnostykę genetyczną (badanie kariotypu, przeprowadzane także u partnera; badanie wykrywające mutacje czynnika V i II, związane z zaburzeniami krzepnięcia; mutacje MTHFR) oraz badania wykrywające czynniki infekcyjne, na przykład nosicielstwo chlamydii, ureaplazmy lub aktywnych chorób odzwierzęcych. Partner pacjentki jest poddawany badaniu nasienia metodą MSOME oraz badaniu SCD (test fragmentacji DNA plemników). Ponadto sprawdza się obecność czynników infekcyjnych.

Jeśli wyniki przeprowadzonych badań są prawidłowe, ale pacjentka nie zachodzi w ciążę, para może skorzystać z bardziej złożonej diagnostyki immunologicznej, obejmującej badania aktywności komórek NK, ocenę stężenia limfokin, subpopulacji limfocytów CD4 i CD8, a także antygenów zgodności tkankowej HLA. Warto jednak uświadomić sobie, że nawet po wykryciu nieprawidłowości i podjęciu leczenia (szczepionki z limfocytów partnera, leki immunosupresyjne, intralipid, wlewy z immunoglobulin, rutynowe stosowanie heparyn drobnocząsteczkowych itp.) pacjenci nie mają pewności, że uda im się uzyskać poprawę. Skuteczność tych metod nie została bowiem jednoznacznie potwierdzona i z tego powodu nie są one stosowane w klinikach leczenia niepłodności InviMed.

Trudności z utrzymaniem ciąży są w dalszym etapie leczenia wskazaniem do przeprowadzenia procedury zapłodnienia pozaustrojowego z diagnostyką preimplantacyjną zarodków (PGS). Zarodki są badane przed transferem do macicy w kierunku nieprawidłowości genetycznych, które mogą uniemożliwić ich prawidłowy rozwój, a następnie doprowadzić do poronienia samoistnego. W jamie macicy umieszcza się wyłącznie prawidłowe i dobrze rokujące embriony. In vitro z PGS pozwala uzyskać ciążę w około 68% przypadków po pojedynczym transferze, ale u około 55% par nie udaje się znaleźć zarodków do transferu w związku z obecnością zaburzeń genetycznych.