Wczesna menopauza

Pojawienie się pierwszych oznak wejścia w okres przekwitania wywołuje popłoch u większości kobiet, nawet jeśli menopauza zaczęła się "klasycznie", czyli po ukończeniu pięćdziesięciu lat. Szczególnie dużo emocji wśród kobiet w wieku dojrzałym budzi świadomość trwałej utraty płodności – mimo iż nie mają już w planach kolejnego dziecka, regularne miesiączki sprawiają, że czują się bardziej kobieco. Trudności z zaakceptowaniem zmian zachodzących w organizmie są odpowiednio większe, gdy okres okołomenopauzalny rozpoczyna się wcześniej, na przykład przed 40. rokiem życia.

Menopauza – dlaczego pojawia się zbyt wcześnie?

Wczesna menopauza może być wynikiem tak zwanego przedwczesnego wygaśnięcia czynności jajników. Kobiety dotknięte tą przypadłością mogą nadal miesiączkować, ale z reguły stają się niepłodne i nie mają szans na zajście w ciążę bez wsparcia medycznego. Do zbyt wczesnego przekwitania może dojść również wskutek przebytego leczenia onkologicznego (zarówno chemioterapia, jak i radioterapia niekorzystnie oddziałuje na jajniki) lub usunięcia obu jajników. Inne, rzadsze przyczyny wczesnej menopauzy to: choroby przewlekłe, skutki uboczne przyjmowanych leków, zaburzenia psychiatryczne oraz guzy w obrębie przysadki mózgowej lub podwzgórza.

Objawy wczesnego przekwitania

Typowe symptomy przedwczesnej menopauzy nie różnią się od objawów, które zauważają u siebie kobiety przechodzące przekwitanie po 50. roku życia. Mamy więc do czynienia z zaburzeniami miesiączkowania (np. nieregularne, bardziej skąpe miesiączki) i uderzeniami gorąca, które są manifestacją obniżonej produkcji estrogenu w jajnikach. Ponadto mogą pojawić się inne, mniej charakterystyczne objawy, które zwykle nie kojarzą się z menopauzą, zwłaszcza gdy występują u młodych kobiet po trzydziestce. Są to: spadek libido, bezsenność, częste zmiany nastroju lub łagodna depresja, przesuszenie śluzówki oczu i ust, podrażnienie pęcherza moczowego/nietrzymanie moczu oraz suchość pochwy (jej ściany stają się cieńsze i mniej elastyczne).

Jeśli masz mniej niż czterdzieści lat i dostrzegłaś u siebie wyżej wymienione objawy, nie zwlekaj z wizytą u lekarza. Ich obecność nie musi wprawdzie świadczyć o tym, że przechodzisz menopauzę, ale nie warto ryzykować, szczególnie gdy w grę wchodzą dodatkowe, niesprzyjające okoliczności, takie jak zaburzenia autoimmunologiczne (toczeń, choroba Gravesa, niedoczynność tarczycy), trudności z zajściem w ciążę lub przypadki wczesnej menopauzy w rodzinie.

Jakie badania warto zrobić?

Przy podejrzeniu przedwczesnego przekwitania najważniejszym badaniem diagnostycznym jest badanie z krwi, służące do określenia stężenia hormonu FSH. Hormon ten między innymi pobudza wytwarzanie estrogenu przez jajniki. Gdy produkcja estrogenu zmniejsza się, poziom FSH we krwi rośnie – o menopauzie świadczy wynik badania powyżej 40 mIU/mL. Lekarz może zlecić także badanie stężenia estradiolu, który jest jedną z postaci estrogenu.

Czy wczesną menopauzę można zatrzymać?

Niestety, nie sposób zahamować postępu przekwitania, możliwe jest natomiast złagodzenie natężenia dolegliwości towarzyszących spadkowi stężenia hormonów kobiecych w organizmie. Postępowanie jest wówczas podobne do tego zalecanego kobietom przechodzącym menopauzę w zwykłym terminie. Oddzielną sprawą jest utrata płodności w młodym wieku. Dla kobiet, które dopiero planują zajście w ciążę, wiadomość o bezpłodności bywa prawdziwym wstrząsem. W pierwszym odruchu wiele kobiet przechodzi załamanie, dopiero po pewnym czasie są gotowe na rozmowę o opcjach, jakie lekarz może im zaproponować. Mimo że płodności nie da się przywrócić, to kobiety nieposiadające własnych gamet mogą doświadczyć ciąży oraz porodu. Mogą skorzystać in vitro z komórką jajową dawczyni.

Wczesna menopauza nie jest częstym zjawiskiem, ale może dotknąć każdą z nas. Jeśli twoje miesiączki stały się nieregularne i dokuczają ci także inne przypadłości, umów się na wizytę i sprawdź, czy źródłem dyskomfortu nie są zmiany towarzyszące menopauzie.