In vitro i inseminacja w krajach europejskich

Europejskie Towarzystwo Rozrodu Człowieka i Embriologii (ESHRE) zleciło badanie na temat sposobu finansowania, regulacji prawnych oraz krajowych rejestrów procedur wspomaganego rozrodu w Europie. Badanie miało postać ankiety online, którą wypełnili wszyscy członkowie konsorcjum monitorującego procedury in vitro w Europie (European IVF-monitoring Consortium) oraz reprezentanci krajów, które nie są jeszcze członkami konsorcjum. Ankieta zawierała 55 pytań.

In vitro i inseminacja w krajach europejskich

Z 44 krajów, w których stosuje się techniki wspomaganego rozrodu, w tym inseminacje, odpowiedzi do ankiety nadesłali przedstawiciele 43 krajów. W niemal wszystkich, bo aż w 39 krajach, obowiązują konkretne regulacje prawne, a pacjenci mogą ubiegać się o dofinansowanie do leczenia ze środków publicznych. W 31 europejskich krajach prowadzone są rejestry przeprowadzanych procedur (stan z 31-go grudnia 2018).

Wyniki ankiety ESHRE:

• w 35 krajach sztuczna inseminacja jest uważana za procedurę wspomaganego rozrodu (również w Polsce);
• w 11 z 43 krajów (m.in. w Polsce) procedury wspomaganego rozrodu są dostępne wyłącznie dla heteroseksualnych par dotkniętych problemem niepłodności;
• w 30 krajach z procedur wspomaganego rozrodu mogą skorzystać singielki (w Polsce jest to niemożliwe);
• w 18 krajach techniki wspomaganego rozrodu są dostępne dla par homoseksualnych płci żeńskiej;
• tylko w 5 krajach z inseminacji i in vitro mogą skorzystać wszyscy, nie tylko osoby zmagające się z niepłodnością, w tym pary homoseksualne obu płci;
• w 41 krajach można wykorzystać nasienie dawcy, w 38 - komórki jajowe dawczyni (w Polsce obie sytuacje są możliwe);
• w 32 krajach dopuszcza się możliwość przeprowadzenia in vitro z nasieniem dawcy ORAZ komórkami jajowymi dawczyni, a w 29 prawo zezwala na donację zarodków; w Polsce obie procedury są dopuszczalne;
• w 16 krajach można skorzystać z surogatki (w Polsce jest to nielegalne);
• jedynie w dwóch krajach nie wolno wykonywać przedimplantacyjnych badań genetycznych zarodków, a w 11 krajach nie przeprowadza się testu PGT-A (przesiewowy test genetyczny); badania tego typu są wykonywane w Polsce.

Inne różnice w regulacjach

Jak pokazały wyniki ankiety, różnice w regulacjach prawnych dotyczą również wieku, w którym kobiety (w niektórych krajach także mężczyźni) mogą skorzystać z technik wspomaganego rozrodu, oraz liczby dzieci urodzonych dzięki gametom dawców (w Polsce z gamet jednego dawcy może urodzić się maksymalnie 10 dzieci).

O programie in vitro z komórkami jajowymi dawczyni prowadzonym przez InviMed przeczytasz na stronie: Program adopcji komórek jajowych z gwarancją liczby zarodków

Wsparcie finansowe dla niepłodnych par

Jedynie cztery z 43 krajów nie oferują żadnej formy wsparcia finansowego dla par dotkniętych problemem niepłodności. W pozostałych krajach — w tym w Polsce — funkcjonują lokalne, samorządowe programy dofinansowania, które szczegółowo określają zakres pomocy. W 31 krajach procedury wspomaganego rozrodu oraz inseminacji są odnotowywane w krajowych rejestrze, a w 18 krajach istnieją rejestry dawców gamet.

O programach dofinansowania leczenia niepłodności metodą in vitro realizowanych przez kliniki InviMed, a realizowanych ze środków polskich miast i województw, przeczytasz na stronie: Dofinansowanie in vitro.