Przyczyny niepłodności - niepłodność idiopatyczna

Pełna diagnostyka przeprowadzona u par z czynnikiem idiopatycznym wykazuje prawidłowy profil hormonalny u kobiety, regularny cykl owulacyjny z występującym jajeczkowaniem, dobrą rezerwę jajnikową, oba drożne jajowody w badaniu Sono HSG, prawidłową budowę macicy i endometrium właściwej grubości (wyłącznie dobre wyniki badania USG, HSC i badania histopatologicznego) oraz prawidłowy śluz szyjkowy oceniony w trakcie testu PCT po współżyciu. U pacjentki nie stwierdzono czynników mikrobiologicznych, genetycznych ani immunologicznych (w podstawowym zakresie), a jej partner ma nasienie dobrej jakości (potwierdzone w badaniu nasienia i badaniach rozszerzonych HBA, MSOME i SCD) i brak czynników genetycznych.

Jak leczyć niepłodność idiopatyczną?

W tej sytuacji zaleca się, aby kobieta poddała się laparoskopii diagnostycznej, która u około 10% pacjentek wykrywa endometriozę w początkowym stadium zaawansowania lub zrosty okołojajowodowe (po ich usunięciu około 10% kobiet zachodzi w ciążę w ciągu pierwszych sześciu miesięcy po zabiegu).

Postępowanie w niepłodności idiopatycznej zależy między innymi od wieku pacjentki. Jeśli kobieta ma mniej niż 34 lata, lekarze często zalecają wstrzymanie się z podjęciem leczenia i kontynuowanie starań o dziecko drogą naturalną – po roku około 16% par uzyskuje ciążę bez wsparcia medycznego.

Następnie pacjenci korzystają ze stymulacji cyklu (nie więcej niż sześć cykli stymulowanych) i inseminacji (maksymalnie cztery procedury). Odsetek skumulowany ciąż uzyskanych w ten sposób sięga po roku 19-22%. Jeżeli leczenie nie przyniosło efektu, para może zdecydować się na zapłodnienie pozaustrojowe metodą ICSI (iniekcja wyselekcjonowanego plemnika do komórki jajowej).

Zastosowanie procedury in vitro powoduje wykrycie zaburzeń na etapie zapłodnienia komórki jajowej lub rozwoju zarodków, wynikających z defektów plemnika lub komórki jajowej na poziomie struktury biofizycznej lub biochemicznej gamet u około 32% par. Nieprawidłowości tego typu sprawiają, że szanse na ciążę u pacjentów z tej grupy wynoszą 10-12%. U pozostałych par odsetek ciąż po in vitro jest wyższy i zbliżony do średniej skuteczności tej procedury (w InviMed to 46%).

Około 8% par dotkniętych problemem niepłodności idiopatycznej, które mają za sobą nieudane próby zapłodnienia pozaustrojowego, udaje się uzyskać ciążę naturalnie w ciągu dwóch lat po procedurze in vitro. U 3% z nich poczęcie dziecka następuje w pierwszych czterech cyklach owulacyjnych kobiety.